Vrijdag, 20 maart. Hetstand-byblijven heeft opgebracht: als alles goed is vertrek ik op maandag 23 maart naar huis. Drie dagen vroeger dan gepland.Ik berust.
De vuilbak waar ik mijn voorbereidselen met een kordate "de boom in" heb gekieperd, is naar de hoek van de kamer gedegradeerd en puilt uit van de nuttige, maar helaas ook onbruikbare info. Ik voel me wat schuldig. Allez bon. We gaan nog ne keer 'kieken' in de half-verscheurde en verfrommelde bladeren. Tijd om de strijdbijl te begraven. 'Angkor Wat', wat hét hoogtepunt van deze reis moest worden... in zo 'n kleine tijdsspanne... Waarom ook niet? Ik ben hier nu toch. Van zitten kniezen op een hotelkamer is nog nooit iemand beter geworden. Da's dan ook weer beslist. Morgen gaan we ervoor.

Zaterdag, 21 maart. De dag start zoals gewoonlijk met een gezondAziatischontbijtje en het lezen van de krant. Maar liefst niet te lang vandaag. Drukke dag. Angkor Watenzo. En het liefst nog met de vélo. Even een snelle berekening gemaakt : alles samen een 30-tal kilometer.Peanuts.Best niet te laat starten ook, nu de temperaturen nog enigszins draagbaar zijn. Wat zegt de gazet vandaag? Ha? Kijk eens aan. Een spiksplinternieuwe maatregel met ingang van 22 maart, ook wel 'morgen' genaamd: passagiers die naar, van of door Thailand reizen hebben naast eenbelachelijk alles-dekkendereisverzekering ook nog het volgende nodig: een 'HealthCertificate', uitgereikt binnen de 72 uur vóórvertrekuur, waarin bevestigd wordt dat ze niet lijden aan hetCOVID-19-virus. Zonder beide documenten : geenboardingpass, en dus ook niet op de vlieger. Mijn hersenen slapen nog wat. Ik dwing ze met me mee te denken.Oké, ik vertrek op 23 maart, dus ná ingang van de nieuwe maatregel. Check. Ik reis naar, van of door Thailand. Check. Samengevat: ik heb prijs. Mijn ontbijt begint zich te keren in mijn maag.Nondemiljaardedjutoch.Oké, is er een dokter in de zaal ? Iemand? Niemand dus. De receptie van het hotel denkt met me mee, maar hoort het duidelijk in Keulen donderen. Dat ook nog. Misschien eens de kliniek om de hoek proberen? Ik grabbel al mijn officiële documenten bij mekaar en werk op automatische piloot. We zijn intussen nog geen 8u in de morgen. Ik verwacht er niet veel van, tot ik de chaos aan de kliniek zie. Allemaal blanke en lijkbleke wezens met bedrukte gezichten onder hun mondmaskers. Ik ben aan het juiste adres. Iedereen helpt mekaar waar hij kan. Ik sta er duidelijk niet alleen voor. Hoe zal de rest van mijn dag er uitzien? Wel, geniet u even met me mee : eerst volgens de regels van een pretpark gehoorzaam aanschuiven en aanmelden bij de receptie, betalen, temperatuur laten opnemen, een RX van de longen, een bloedonderzoek, een paar uur wachten op de resultaten hiervan,nog méér betalen,intussen een beetje doodgaan van binnen, de resultaten van beide door een dokter laten bekijken en beoordelen, nu écht wel sterven bij het zien van de gefronste wenkbrauwen en bezorgde blik, om uiteindelijk - na veel vijven en zessen - hét broodnodige 'Certificate' in je handen gedrukt te krijgen.Metofficiëlestempelenal : "She has nosymptomsuspected COVID-19 now".Ik zou iedereen wel willen kussen of knuffelen, maar - ook hier - mag dat intussen niet meer. Ik mag alvast naar huis met een medisch dossier, inclusief bloedresultaten en een megagrote RX die niet eens in mijn rugzak zal passen. Wat een dag. Ik benstik kapot.

Zondag, 22 maart. Vandaag zou in principe nog een Angkor Wat-mogelijkheid kunnen zijn. Maar mijn kop staat er niet naar. Niet meer. De situatie verandert hier elke dag. Ik vertrouw het niet meer. Ik wil mijn paspoort ook helemaal niet als waarborg voor een fiets geven. No way dat de één of anderekwietdat nog eens zou kwijtspelen, zo één dag voor vertrek. Echt niet. Ik blijf vandaag liever wat 'rond de deur'. Want als ze nu wéér wat nieuws bedenken, dan wordt het wel héél erg spannend.Anotherdayattheoffice dus. Ik berust. Opnieuw.

Morgen spannende dag dus. Ik ben helemaal voorbereid. Met medisch dossier en al. Hopelijk tot heel binnenkort. En dank je voor het meevolgen. We zwaaien dan wel eens naar mekaar.Vanop anderhalve meter was het, zeker? Ik zal me nog moeten verdiepen in de nieuwe regeltjesin België...

San